-Karanlıkta oturmuş neyi düşünürsün böyle umutsuzca?
-Biri vardır aklımda ama korkmaktayım ona açılmaya..
-Neden korkarsın eğer sevdiğinden eminsen bu kadar?
-Ya reddederse diye geçiririm aklımdan,ya istemezse beni onu istediğim kadar?
-Peki reddetse ne olur?dünyanın sonumudur.Değer mi bulmuşken mutlu olabileceğin birini sadece korkudan tutman kendini?
-Haklısın gidip açılmak en iyisi...
-Niye durdun şimdi değiştiren ne fikrini?
-Ya ilerde bırakırsa beni bulduğunda benden iyisini?Tekrar kaldıramam bunun gibi bir yenilgiyi.
-Ne dediğinin farkında mısın sen ?düşün bir daha .Bulunca senden iyisini bırakmalı tabi ki seni .Sen olsan koşmazmısın bulmuşken gönlünün eşini?
-Ama zor gelir bana yaşamışken daha önce bunun gibi bir yenilgi.
-Geçmiş öğretmendir sana hayatta ,engel değildir yaşamana.
Hayatta ilerlerken geçmişten parçalar almalısın yanına
ama ne çok ufak olmalı unutulacak kadar
ne de çok büyük olmalı sana ağırlık yapıp yürümeni engelleyecek kadar.
Cebinde taşıyacağın kadar olmalı, alıp bakabilmelisin ihtiyacın olduğu zaman.